Με λέξεις και κείμενα του Οδυσσέα Ελύτη, βρίσκω πάντα συνομιλητή από ανείπωτες χαρές, μέχρι ανείπωτες απώλειες..
Φράσεις του Ελύτη, που αλλιώτικα μου μιλάνε κάθε φορά, αλλιώτικα και τούτες τις ώρες.
«Από φυσικού της η μαυρίλα πρέπει να ναι κλεπταποδόχος»
«Θα πρέπει να δημιουργήσουμε αντισώματα και για την Ευθύνη»
«Δυστυχώς και η Γη με δικά μας έξοδα γυρίζει»
« Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων»
« Στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τη λένε Λάμπουσα»
«Όταν ακούς αέρα είναι η Γαλήνη που βρυκολάκιασε»
«Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία»
«Όταν ακούς «τάξη» ανθρώπινο κρέας μυρίζει»
«Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά»
«…Είναι όμως διαφορετικό το μήκος των πεπρωμένων. Θεέ μου, πόσα πολλά πράγματα, και να αντιστοιχούν μόνο σε ένα σκέτο σπίρτο, που το τραβάς επάνω τους. Και να!
Μόνο μια λάμψη ο άνθρωπος. κι αν είδες, είδες.»
« Τα χίλια σώματα του ανέμου και το ένα του ανθρώπου. Ένεκα ο καιρός »
« η ακριβολογία στη σκέψη δεν συμπίπτει πάντοτε με την ακριβολογία στα αισθήματα»
«Όταν η συμφορά συμφέρει λογάριαζέ την για πόρνη»
Από τα: Μαρία Νεφέλη, Ιδιωτική Οδός, Ο Κήπος με τις Αυταπάτες
Κάποτε, σε αυτό τον τόπο ζήσανε άνθρωποι με σκέψη, αξίες και πολιτισμό ανθρωποκεντρικά. Σήμερα καιγόμαστε, άνθρωποι στην πυρά, άνθρωποι πυρομανείς, άνθρωποι απάνθρωποι. Ποιες λέξεις να βρω, πόσα παιδιά να πενθήσω; Πόσους ανθρώπους; Δεν ξέρω αν σε καιρό πολέμου αγκάλιαζε η μάνα το παιδί και πεθαίνανε μαζί. Κι ήτανε θάνατος ακαριαίος, τώρα τι; Με τι σκέψεις αργοπεθάνανε οι άνθρωποι; που ένα απλό κάψιμο από ηλιοθεραπεία και είναι επώδυνο. Υπάρχουν ευθύνες για τις ανθρώπινες ζωές, που χάθηκαν, δεν υπάρχει ανθρωπιά. Να βρούνε και τον εμπρηστή, αλλά αν δεν έχουν άλλη λύση, να καούν όλα, εκτός από ανθρώπους.
Φράσεις του Ελύτη, που αλλιώτικα μου μιλάνε κάθε φορά, αλλιώτικα και τούτες τις ώρες.
«Από φυσικού της η μαυρίλα πρέπει να ναι κλεπταποδόχος»
«Θα πρέπει να δημιουργήσουμε αντισώματα και για την Ευθύνη»
«Δυστυχώς και η Γη με δικά μας έξοδα γυρίζει»
« Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων»
« Στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τη λένε Λάμπουσα»
«Όταν ακούς αέρα είναι η Γαλήνη που βρυκολάκιασε»
«Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία»
«Όταν ακούς «τάξη» ανθρώπινο κρέας μυρίζει»
«Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά»
«…Είναι όμως διαφορετικό το μήκος των πεπρωμένων. Θεέ μου, πόσα πολλά πράγματα, και να αντιστοιχούν μόνο σε ένα σκέτο σπίρτο, που το τραβάς επάνω τους. Και να!
Μόνο μια λάμψη ο άνθρωπος. κι αν είδες, είδες.»
« Τα χίλια σώματα του ανέμου και το ένα του ανθρώπου. Ένεκα ο καιρός »
« η ακριβολογία στη σκέψη δεν συμπίπτει πάντοτε με την ακριβολογία στα αισθήματα»
«Όταν η συμφορά συμφέρει λογάριαζέ την για πόρνη»
Από τα: Μαρία Νεφέλη, Ιδιωτική Οδός, Ο Κήπος με τις Αυταπάτες
Κάποτε, σε αυτό τον τόπο ζήσανε άνθρωποι με σκέψη, αξίες και πολιτισμό ανθρωποκεντρικά. Σήμερα καιγόμαστε, άνθρωποι στην πυρά, άνθρωποι πυρομανείς, άνθρωποι απάνθρωποι. Ποιες λέξεις να βρω, πόσα παιδιά να πενθήσω; Πόσους ανθρώπους; Δεν ξέρω αν σε καιρό πολέμου αγκάλιαζε η μάνα το παιδί και πεθαίνανε μαζί. Κι ήτανε θάνατος ακαριαίος, τώρα τι; Με τι σκέψεις αργοπεθάνανε οι άνθρωποι; που ένα απλό κάψιμο από ηλιοθεραπεία και είναι επώδυνο. Υπάρχουν ευθύνες για τις ανθρώπινες ζωές, που χάθηκαν, δεν υπάρχει ανθρωπιά. Να βρούνε και τον εμπρηστή, αλλά αν δεν έχουν άλλη λύση, να καούν όλα, εκτός από ανθρώπους.
