Μ΄αρέσει αυτή η εποχή, επιτέλους περισσότερο φως, χρώματα, γιασεμιά, τι κι αν έχει βροχούλες, αιξιοδοξία εισπράτω. Πάλι χάθηκα σε σελίδες βιβλίων κι υποχρεώσεις, συνήθως ευχάριστες, που διεκδικούν από το χρόνο μου. Ρίχνω συχνά μια φευγαλέα ματιά σε λίγα blogs, αλλά η κούραση δεν μου επιτρέπει ούτε ένα σχόλιο.
Το πτυχίο του ΜΙΘΕ το πήρα το Σεπτέβρη, αλλά ξεχάστηκα και δεν πήγα στην ορκομωσία του 28/2 !!!
Η ανηψιά μου είναι το πιο γελαστό παιδί, φατσούλα με βλάμμα διερευνητικό, φοράει χαμόγελο και κάνει ότι θέλει. Αυτό το παιδί δεν γκρινιάζει γελάει κι επιμένει να γίνει το δικό της με γέλιο. Αφοπλιστικό είναι να αντισταθείς στο γέλιο ενός παιδιού, οπότε δεν έχεις επιλογή, εκτελείς παιχνιδάκια και τραγουδάκια υπάκουα!
